Bedenkingen bij het besparingsplan van de NMBS

De NMBS moet besparen en dat zullen de reizigers geweten hebben. Maar liefst 193 niet rendabele lijnen worden afgeschaft en voorgoed naar de analen van de geschiedenis verwezen. Oost-Vlaanderen wordt daarbij zwaar getroffen.  Daarmee blijven opnieuw tal van reizigers in de kou staan.

De limiet van het minimale

Bij het lezen van het bericht hielden we ons hart vast. Alhoewel het nog steeds gissen is naar de volledige impact van de besparingsoperatie, ziet het er toch naar uit dat de uurregeling voor Ronse ongewijzigd blijft. Dat is geen slecht nieuws, ware het niet dat het huidig aanbod de limiet van het minimale ruimschoots heeft bereikt, zo niet heeft overschreden. Het huidig treinaanbod laat te wensen over. We kunnen bezwaarlijk spreken van een gedegen, toegankelijk en vlotte verbinding. Tijdens de week zijn er enkel  ‘boemeltreinen’ die richting Gent sporen, in Oudenaarde bijna een winterslaap houden om dan bij ieder station te stoppen. Wie in Brussel of Antwerpen aan de slag gaat, vormt de reistijd een zware beproeving. Voor diegenen die ’s avonds graag een stapje in de wereld zetten, zal de feestvreugde snel verstommen als men voordat het feestgedruis losbarst huiswaarts mag keren. Wie een weekendje plant, kijkt ook beter uit naar alternatieven

Aantrekkelijkheid en mobiliteit gaan hand in hand

Afgelopen weken werd duidelijk dat er in Ronse een groot draagvlak is om te werken aan een verbetering van het imago van onze stad. Dat kan alleen maar effect hebben als ook de aantrekkingskracht vergroot. De imaginaire afstand is voor velen groter dan de feitelijke afstand en daardoor onoverbrugbaar. Voor N-VA Ronse zijn een goede bereikbaarheid en ontsluiting elementen die de aantrekkingskracht vergroten.

Naar aanleiding van de voorstelling van het masterplan van de stationsomgeving stelde N-VA Ronse: ‘Een goede verbinding en een verbeterde ontsluiting zijn een absolute voorwaarde voor een dynamische ontwikkeling van onze stad. Een vlotte verbinding, een gediversifieerd aanbod en een goede infrastructuur zijn belangrijke randvoorwaarden om Ronse aantrekkelijk te maken.’ De ligging is cruciaal bij de keuze van een woonplaats. We moeten ons de vraag stellen hoe Ronse aantrekkelijk kan zijn voor de zogenaamde tweeverdieners die aan de slag gaan in Brussel of de overige centrumsteden?

Een ambitieus plan?

De kwestie van het openbaar vervoer is vergelijkbaar met het dilemma van het ‘kip of het ei’. Is het aanbod beperkt, omdat er weinig interesse of pendelaars zijn of zijn er weinig pendelaars en interesse, omdat het aanbod ondermaats is? Beiden spelen een belangrijke rol. De vraag is hoe we deze vicieuze cirkel kunnen doorbreken?

We kunnen de huidige stand van zaken betreuren en ondertussen Ronse laten degraderen tot een geïsoleerde terminus of  we kunnen stap voor stap werk maken van een herwaardering van het aanbod. Vandaar is N-VA Ronse vragende partij om het treinaanbod grondig te onderzoeken en te evalueren. Waarom zouden we niet inzetten op een ambitieus en gedurfd plan in het belang van de Ronsenaars?