Brief naar alle Ronsenaars

Beste Ronsenaars

De reactie van de sp.a Ronse naar aanleiding van de bespreking van het jaarverslag van de Regionale Dienst Schuldbemiddeling (Vlaamse Ardennen) is vrij voorspelbaar. Sp.a Ronse merkt op dat het aantal dossier fors gestegen is. Jammer genoeg is hun toelichting niet alleen éénzijdig, maar gaat die ook voorbij aan de initiatieven die reeds zijn genomen. Dat wordt niet vermeld waardoor we mogen spreken van een tendentieuze mededeling zonder enige diepgang.

Wanneer in 2008 de financiële crisis naar bepaalde bevolkingsgroepen keihard uithaalde, probeerden toenmalige federale regeringsleden ons te overtuigen dit geen economische crisis zou worden. Jammer genoeg stelden we met zijn allen vast dat na de financiële crisis ook een ingrijpende economische crisis de maatschappij striemde. Er zijn geen wetenschappelijke studies nodig om te beseffen dat dit een impact heeft en zal hebben op de werking van een OCMW, en wel in het bijzonder op de diensten budgetbeheer en schuldbemiddeling.

Net daarom zet de huidige bestuursploeg in op een pro-actieve aanpak van de armoedeproblematiek. Huisartsen, mensen uit het middenveld, scholen, zorgverstrekkers, werkgevers en anderen werden hierover aangesproken. Aan hen vroegen we attent te zijn voor signalen die wijzen op Ronsenaars in moeilijkheden. Men werd zich ten volle bewust van het belang om deze mensen op tijd naar professionele hulpverlening door het OCMW te verwijzen. Dit verhoogt de kans dat de getroffen families reëel en op korte termijn door onze maatschappelijke werk(st)ers kunnen geholpen worden, wat vermijdt dat ze in een structureel leefloonverhaal terecht komen. We stellen vast dat deze benadering werkt. Steeds meer mensen overwinnen het schaamtegevoel en zoeken op tijd hulpverlening bij onze diensten.

Tijdens het kerntakendebat over het OCMW Ronse werd gesuggereerd om de diensten schuldbemiddeling efficiënter te organiseren, ondermeer door het uitbesteden van het overgrote deel van de opmaak der verzoekschriften. Dit is een tijdrovende zaak die de maatschappelijk werk(st)ers hinderen in de uitoefening van hun kerntaak: mensen begeleiden en helpen. In overleg met de diensten van de Regionale schuldbemiddeling Vlaamse Ardennen werd dit voorstel besproken met andere OCMW besturen. Intussen maakt zo goed als ieder OCMW-bestuur gebruik van externe juridische hulp om de verzoekschriften op te maken. Deze samenwerking verloopt goed en er is ruimte om binnen de dienst Regionale Schuldbemiddeling meer mensen te begeleiden.

Na het kerntakendebat besloot de OCMW Raad van september 2015 over te gaan tot de tijdelijke aanwerving van een half time kracht voor de schuldbemiddelingsdienst. Deze aanstelling creëert bijkomende ruimte voor de begeleiding van mensen die kampen met financiële problemen. Hiermee beklemtoont het bestuur eens te meer dat het schuldbemiddeling als een kernopdracht van het OCMW beschouwt. We maken werk van een pro-actieve en multidisciplinaire aanpak, rekening houdend met de vaststelling dat vaker dan voorheen vooral alleenstaanden met kinderen en zelfstandigen of ex-zelfstandigen bij onze diensten komen aankloppen voor begeleiding.

Fiscaliteit? Inderdaad een veelomvattend probleem.

In het verslag staat ook letterlijk vermeld dat belastingschulden fors toenemen. Ook de sp.a heeft dit opgemerkt, wat zeer opmerkelijk is voor een partij die indertijd de meest massieve belastingverhoging ooit in Ronse doorvoerde.

In 2000 was de financiële situatie van het burgerlijk ziekenhuis (Hospitaal) te Ronse ronduit catastrofaal. Hoewel tal van mensen de mandatarissen van sp.a Ronse meermaals wezen op de onhoudbare situatie, weigerden ze ook maar één gesprek aan te gaan om de schuldenberg niet verder te laten oplopen en structurele oplossingen na te streven. Als motief werd, vanuit een puur ideologische benadering, telkens weer aangehaald dat het burgerlijk ziekenhuis openbaar moest blijven. Conficius zou hierop zeggen dat: “Weten wat juist is en het niet in de praktijk brengen, gelijk staat aan een gebrek aan moed.”

Eén en ander had tot gevolg dat in 2002 de belastingen om o.a. de schuldenberg te delgen, verhoogd moesten worden als volgt: 

• De personenbelasting steeg van 7% naar 8%
• De opcentiemen stegen van 1300 naar 1500
• De Algemeen Gemeentelijke Heffing werd ingevoerd: 150 €/jaar (en dat was eigenlijk een bundeling van een reeks bestaande heffingen die in totaal 60€/jaar bedroegen)

Ziehier de ware verarming van de Ronsenaar die werkt, spaart en onderneemt. Voor een modaal gezin kan dit, in vergelijking met de omliggende gemeenten die een lagere fiscaliteit hanteren, oplopen tot een bedrag dat 1000 euro per jaar overstijgt. Het is dan ook aberrant dat sp.a Ronse verwijst naar de fiscaliteit in Ronse om te duiden dat er een probleem is. Waar is de geloofwaardigheid? Wie ligt echt aan de basis van deze fiscaliteit? Eén en ander doet denken aan de belofte van een woestijnbewoner om nooit vis te eten …

Anderzijds is iedere kritiek op mensen die de politieke moed hebben om structurele oplossingen te zoeken voor dergelijke dossiers ongepast. De kersverse burgemeester Luc Dupont wist meteen wat gedaan bij de aanvang van zijn eerste legislatuur in 2000: schulden delgen en het burgerlijk ziekenhuis ontmantelen. Sp.a Ronse had geen argumenten meer om het wanbeleid toe te dekken en de ogen te sluiten voor de financiële catastrofe voor onze stad. Vandaag sta ik, als Voorzitter van het OCMW Ronse, op mijn beurt voor de taak om structurele oplossingen te vinden voor het woonzorgcentrum en de zorgdiensten van OCMW en stad Ronse.

Deze bestuursploeg wil onder geen enkele voorwaarde de problematiek rond het Woonzorgcentrum en de andere openbare zorgdiensten laten verzanden in een moeras dat slechts één ultieme uitweg biedt: onder druk van een nadelige onderhandelingspositie de belastingen opnieuw moeten verhogen zoals in 2002.

De uitbouw van de zorgsite gaat dus niet over afbouw van de zorg. Integendeel: we willen het zorgaanbod uitbouwen en voor iedereen betaalbaar houden: zowel voor de patiënt/cliënt als voor de belastingbetaler. Verder stellen we ons tot doel de tewerkstelling te garanderen en verder uit te bouwen, en wel door bijkomend zorgaanbod via een samenwerking met een partner aan te bieden, zonder hierbij de zorgregie als lokale overheid links te laten liggen.

Eenmaal dit dossier door het onhebbelijke doolhof van wetgevingen en decreten geloodst, zal deze bestuursploeg nagaan hoeveel middelen vrijkomen die dan prioritair kunnen ingezet worden voor een lastenverlaging.

Wie zich niet kan vinden in deze coherentie visie, zal zich wellicht geroepen voelen opnieuw klacht neer te leggen vanuit een ideologische benadering zonder daarbij na te denken over de gevolgen voor de koopkracht en de welvaart van de Ronsenaar.

Wim Vandevelde, OCMW Voorzitter: wim.vandevelde [at] ocmwronse.be