Wie een put graaft…

In de repliek op de webstek wringt de sp.a zich in alle bochten om aan te geven dat dankzij de meerderheid men het felbegeerde ‘extra mandaat dat aan de oppositie toekwam’ aan de neus ziet voorbijgaan. Men wast de handen in de onschuld en schuift de zwarte piet door naar de meerderheid. Nochtans zou men beter moeten weten. Door hier en daar wat mist te spuiten, versluiert men alleen maar de essentie van de zaak: namelijk dat men een gigantische politieke blunder heeft begaan. Schrijft men daarmee een nieuw hoofdstuk in het ‘blunderboek van meer dan 8O jaar socialisme in Ronse’?

Mathematische zekerheid?

De sp.a speelt haantje de voorste door aan te geven dat door een strategische stemming men het extra mandaat kon binnenrijven. Waarschijnlijk liep de reserve zich reeds warm om zich na 24 juni op het OCMW-plein te begeven. Niets is echter minder waar. Hun stemintenties zijn, nog voor ze waren bedacht, goed om de opgewarmde speler met een rode kaart onverwijld naar de kleedkamer te sturen. Men kon dat reeds met een mathematische zekerheid aangeven. Had men er werkelijk op vertrouwd dat de andere oppositiepartij de oefening om de stemmen te verdelen niet zou maken? Dat is hopen dat Kerstmis en Pasen op dezelfde dag vallen. Jammer voor diegenen die  zich positioneerden om hun politieke carrière een nieuwe wending te geven.

Rookgordijn

Opnieuw goochelt de sp.a met politieke concepten als zijnde dat het cordon sanitaire werd doorbroken. Dat is geenszins het geval. Er zijn noch politieke akkoorden of coalities gesloten, noch enige samenwerking met het Vlaams Belang aangegaan. Waarom zouden we? De huidige meerderheid heeft de stemmen vanuit de oppositie helemaal niet nodig om onze stad te besturen. Misschien moet de sp.a het ‘charter voor democratie’ (2000) er eens op nalezen alvorens te jongleren met politieke concepten die niet stroken met de initiële doelstelling.

Het cordon sanitaire fungeert hier alleen maar om met een rookgordijn de aandacht af te leiden van de doelstelling van de procedure. De sp.a heeft er immers uitdrukkelijk voor gekozen om zowel in het bezwaarschrift voor de Raad van Verkiezingsbetwistingen als het beroepschrift voor de Raad van State te opteren om een extra Vlaams Belanger in de OCMW-raad binnen te loodsen. De uitslag van de verkiezing van de nieuwe OCMW-raad beantwoordt dus aan hun uitdrukkelijke wens. Nu deze is ingewilligd, begrijpen we de consternatie niet. Deze pluim mag men met fierheid op de eigen hoed steken.

In een vorige communicatie hebben we reeds aangegeven dat, wanneer de sp.a zo bekommerd is om de administratieve procedures en het decreet, er ook andere middelen zijn om met een wijziging van het OCMW-decreet een oplossing te voorzien en rechtszekerheid te creëren. Was deze hetze dan toch bedoeld om de meerderheid te destabiliseren? We zouden het niet durven denken.

Ontdekken we in de commotie echter de essentie van de hele heisa? Namelijk dat men een politiek-strategische blunder van jewelste heeft begaan. Was men zo verblind door de euforie om de N-VA 2 zitjes te ontnemen dat men vergat daarmee het pad te effenen voor het Vlaams Belang? Van bij de aanvang heeft men de rode loper uitgerold voor het VB richting het OCMW. Hoe men het ook draait of keert, in welke bochten men zich tracht te wringen, in alle mogelijke en logische scenario’s was dit het geval. Voor het VB is het happy hour. De sp.a trakteert en het mocht blijkbaar nog kosten. Il faut le faire… (vertaling op aanvraag). 

Meerderheid zet het werk verder

In de poging om de meubels te redden, tracht de sp.a een wig te drijven in de meerderheid door als een intrigant partijleden op de meest lage manier tegen mekaar op te zetten. Het zou de partij sieren om de verantwoordelijkheid van de eigen daden op te nemen en de zwarte piet niet door te schuiven naar anderen. Deze doorzichtige pogingen maken weinig indruk en zullen niet verhinderen dat de bestuursmeerderheid haar werk verderzet in het belang van de toekomst van de Ronsenaars.

Voor N-VA Ronse zijn de postjes ondergeschikt aan onze ideeën en de mogelijkheden om deze te realiseren om zo onze stempel te drukken op onze stad. Van bij de aanvang van ons politiek engagement hebben we ons sterk afgezet tegen iedere vorm van politiek politicienne, cliëntelisme  en politiek opportunisme. Dit is onze drijfveer om in het OCMW orde op zaken te stellen. Ook dat is de ‘kracht van verandering’.