De verrukkelijke wereldvreemdheid

Met verbijstering hebben we de reportage van tvbrussel op 27 december 2013 over Ronse gezien. We ontvangen heel wat reacties van rechtgeaarde Ronsenaars die met pijn in het hart en met verstomming zien hoe hun geliefde stad opnieuw in beeld wordt gebracht.  Dat de tol van deze benadering telkens weer terecht komt op de Ronsese belastingbetaler is blijkbaar van geen belang. Voor ons is het dat wel.

Deze reportage toont aan welke toekomst we vooral niet willen zien voor Ronse.

Verbrusseling of verfransing

Het is opmerkelijk dat de Brusselaar in de reportage reeds twee decennia in Ronse woont, maar de journalisten niet in het Nederlands te woord staat.  Of de passage waarbij de aantrekkingspolen van onze stad worden benoemd: de goedkope huisvesting en het feit dat men overal in het Frans terecht kan.

De enige positieve noot in de volledige reportage was de duidelijke stellingname van de burgemeester wanneer het gaat over de interpretatie van de faciliteiten en de absolute voorwaarde van de kennis van het Nederlands om in Ronse een toekomst uit te bouwen. Dit is de visie van de N-VA die mede door de bestuursmeerderheid wordt uitgedragen. Als de burgemeester stelt dat er geen toekomst is voor mensen te Ronse die de Nederlandse taal niet kennen, dan is dat een vermelding die volledig in de lijn ligt van de standpunten die in het meerderheidsakkoord zijn verankerd.  Een ware kentering met het verleden.

Tot daar echter het goede nieuws.

De reportage is het beste argument tegen de scheeftrekking die reeds meer dan een halve eeuw in onze stad aan de gang is. De faciliteitenproblematiek gaat niet alleen om de perceptie van tweetaligheid. Het gaat eveneens over een verdere verfransing. Hoe kan iemand zich optimaal integreren in de samenleving, als men noch de noodzaak inziet, noch de intenties koestert om Nederlands te leren. Het vormt nochtans de sleutel om de eigen toekomst uit te bouwen. Wie geen Nederlands kan, ontzegt zichzelf kansen in het onderwijs, op de arbeidsmarkt,… Daar kan je niet zomaar lichtzinnig over gaan.

Segregatie is samenlevingsafbouw

De verbijstering werd consternatie toen een buurtwerker poneerde dat Brussel een ‘schoon voorbeeld is om naar toe te werken’. In dezelfde reportage wordt nochtans aangegeven dat de instroom vanuit Brussel naar Ronse mede is ingegeven door de samenlevingsproblemen in Brussel of de betere (onderwijs) kansen in Ronse. Hoe kan de huidige situatie in Brussel dan een voorbeeld zijn voor Ronse? Het getuigt van een vorm van naïviteit en van een misplaatste vorm van wereldvreemdheid wanneer iemand zomaar voorbij gaat aan de samenlevingsproblematiek in Brussel en daarbij vindt dat Ronse zich gerust mag spiegelen aan Brussel

Vergeten we niet dat Samenlevingsopbouw gesubsidieerd wordt door de stad en in deze een standpunt verkondigt dat diametraal tegen dat van het stadsbestuur staat.

Wie de samenleving wil opbouwen, dient werk te maken van integratie tussen alle Ronsenaars en niet van segregatie tussen bepaalde bevolkingsgroepen. Schiet de werking dan haar doel niet voorbij?

Het is tevens ongepast dat men politieke uitspraken doet.

De klok niet terugdraaien

Integratie gaat over het respecteren en aanvaarden van de verworven waarden en normen. Daarvan is het zelfbeschikkingsrecht van het individu een cruciaal onderdeel. Die klok willen we niet meer terugdraaien.

De N-VA staat voor een open en dynamische samenleving en legt de klemtoon op inburgering, respect en gelijkwaardigheid. Wie zich hier komt vestigen, houdt zich aan de spelregels. Een inclusieve samenleving waarborgt rechten en kansen, maar gaat onlosmakelijk gepaard met de plicht om bij te dragen tot het welzijn van iedereen.