Paul Carteus

Cultuur is te belangrijk om het alleen aan de politiek over te laten

Voor Paul is musiceren belangrijk. Met het orgel en het klavecimbel geeft hij uiting aan zijn diepste zielenroerselen. Hij kan er zo fel in verdwalen totdat hij innerlijk en lichamelijk volledig tot rust komt. “Het is opvallend hoe muziek de mens zo intens kan raken. Muziek is emotie. Als ik muziek speel dan verlies ik tijd en plaats. Het laat je de werkelijkheid op een totaal andere manier beleven. Het toont de wereld anders. Het biedt troost en laat ons verdwalen in nostalgische herinneringen.”

Voor Paul geeft cultuur innerlijke rust in ons gejaagd en drukke leven dat door -het gebrek aan- tijd wordt gedomineerd. Cultuur duwt op de pauzeknop en laat ons vol verwondering stilstaan bij wat echt belangrijk is. Zo geeft het geestelijke voldoening, ontwikkelt het onze vaardigheden en stimuleert het creativiteit. Daarom is het onmisbaar in onze samenleving. “Cultuur verbindt. Het brengt mensen samen. Zowel in het samen beleven van cultuur, muziek, toneel, grafisch werk, dans, en alle andere mogelijke uitvoeringen, als het zelf creëren van kunst. Cultuur is nooit statisch en mag nooit onder een stolp worden geplaatst. Het daagt uit. Het zet dingen in beweging. Zo zorgt het voor gelukkigere en gezondere burgers.”

Veel mensen zijn in hun vrije tijd met cultuurbeleving bezig. Ze creëren, beleven, genieten, ondergaan en verspreiden cultuur. Dat vormt mee onze gemeenschap en tekent wie we zijn. Zo vormt cultuur een wezenlijk onderdeel van onze identiteit en de verbondenheid in onze samenleving.

“Cultuur draagt eveneens bij aan de ontwikkeling van onze taal. Taal is meer dan een praktisch instrument om te communiceren. Het bepaalt onze manier van denken en het samenleven. In Ronse weten we maar al te goed wat het belang is van de kennis van het Nederlands.”

Cultuur kunnen we niet loskoppelen van ons bloeiend en bruisend verenigingsleven. Dit steunt op gerespecteerde vrijwilligers en een sterke buurtwerking. Deze vrijwilligers verdienen alle waardering. Zonder hen zijn er gewoonweg geen verenigingen. Dat moeten we koesteren door hen de nodige ondersteuning te bieden, bijvoorbeeld met infrastructuur, logistieke steun, informatiedoorstroming via gemeentelijke kanalen, een gepaste subsidiëring, gratis advies over administratieve verplichtingen,… “Wij willen dat de stad een regierol voor cultuur opneemt door in de eerste plaats te stimuleren en te faciliteren. De stad moet ons verenigingsleven laten schitteren en bloeien, en pas zelf organiseren als het effectief een meerwaarde biedt en een leemte invult”.

Cultuur, tenslotte, is te belangrijk om het alleen in de handen van een bestuur te leggen. Het cultuurlandschap mag zich niet laten opsluiten in de gouden kooi van overheidsondersteuning. Creativiteit mag zich niet aan banden laten leggen.